Činjenica je da u Crnoj Gori postoje ljudi koji idu u crkvu, činjenica je da postoje i ljudi koji se drogiraju, činjenica je i da postoje oni koji ne rade ništa od toga. A najbitnije su činjenice da i jedni i drugi i treći imaju jednaka prava u društvu i da i jedni i drugi i treći mogu da se zaraze i prenesu koronavirus.
Ove činjenice je „previdio“ portal IN4S u tekstu:
Samo na „javnu“ RTCG: Umjesto liturgije – besplatan „kurs“ bezbjednog drogiranja.
U tekstu se navodi:
„Ako se “fiksate”, “šmrčete” ili “duvate” – imaćete par minuta za vas na “Javnom” servisu“.
„Javni“ servis je, na radost svih crnogorskih „intelektualaca“, „zdravomislećih“, „patriota“, „građana“, „komita“ i koga sve ne – odbio zahtjev Mitropolije crnogorsko-primorske i eparhija budimljansko-nikšićke i mileševske da putem televizijskih ekrana prenosi bogosluženja radi duhovnog ukrjepljenja vjernika u periodu Vaskršnjeg posta. Umjesto toga – na TV koju svi plaćamo mogli ste da saznate šta je potrebno preduzeti zarad bezbijednog drogiranja u „doba korone““, navodi se u tekstu IN4S-a.
Ovaj tekst je pogrešno usmjerio čitaoce stavljajući u pogrešan kontekst izjave doktorke Zorice Barac Otašević, psihijatrice koja je na RTCG-u, između ostalog govorila i o rizičnim grupama odnosno o građanima koji zloupotrebljavaju droge i njihovoj izloženosti virusu, te mogućnosti prenošenja koronavirusa.
„Što se tiče zavisnika ja bih ih jako molila da njihov pribor bude samo njihov pribor, da ako snifuju koriste papir i stiker, da ne koriste nikakve tvrde podloge, da ne koriste ključeve, da isključivo koriste za snifovanje svoj lični pribor, ako duvaju džoint molim vas da to bude samo njihov džoint, da ne ide u krug“, precizirala je doktorka Barac Otašević.
Dakle, nije bilo nikakvog „kursa“ drogiranja, već je psihijatrica govorila o zavisnicima od droge, ljudima koji su jednako podložni dobijanju i širenju virusa kao i svi ljudi koji ne poštuju fizičku distancu ili koriste zajednički pribor ne poštujući osnovna pravila higijene.
S obzirom na to da je IN4S pokušao da iskrivi činjenice zagovarajući narativ da se diskriminišu vjernici a u prvi plan guraju korisnici narkotika, ovaj slučaj ocjenjujemo kao pristrasno izvještavanje.
“Pristrasno izvještavanje” dobija medijski izvještaj za koji se može jasno utvrditi da favorizuje činjenice, stavove i zaključke koji odgovaraju određenom narativu, često ne poštujući pravilo kontaktiranja druge strane kada se radi o tvrdnjama koje su štetne po nečiji ugled, ili koje određene aktera prikazuju u negativnom svjetlu. Jedan od oblika pristrasnog izvještavanja je i selektivno prikazivanje činjenica, gdje se ističu činjenice koje idu u prilog određenoj tezi, dok se činjenice koje je ne potvrđuju tendenciozno izostavljaju. Ovakve medijske izvještaje uglavnom prati i vrlo emocionalan način pisanja. Oni mogu i ne moraju biti netačni, ali po pravilu ne prikazuju cijelu sliku i sve strane priče, već predstavljaju samo one činjenice koje odgovaraju preferiranom narativu.
IN4s: Pristrasno izvještavanje
