Pomoć Ukrajini nije svrstavanje uz neonaciste 

2336
cg-pomoc-ukrajini

U dijelu crnogorske javnosti i medija koji su proruski orijentisani skoro svaki potez Vlade i građana koji se odnosi na iskazivanje solidarnosti  i pomoć Ukrajini, koja se od 24. februara brani od vojne agresije Ruske federacije, „dočekuje se na nož“.  

Nakon što smo pisali o netačnim navodima o Vladinoj pomoći od dva miliona eura za Ukrajinu, opet su osvanule manipulativne  tvrdnje u vezi posljednje odluke izvršne vlasti  da uputi donaciju Ukrajini od 400.000 eura. 

Portal IN4S objavio je tekst naslovljen:  

Ukrajina traži vojnu pomoć od Crne Gore: Treba im crnogorski Ś-300, a ne pomoć od 400.000 evra!” 

U tekstu se na manipulativan način prikazuje odluka o izdvajanju novčane pomoći koja je upućena na molbu Ukrajine. 

Naime, Ministarstvo odbrane, kojim rukovodi ministar Raško Konjević, je saopštilo da je odgovarajući na molbu Ukrajine za pružanje pomoći u kriznoj situaciji nastaloj agresijom Rusije na ovu državu, Crna Gora uputila vojnu i humanitarnu donaciju prijateljskoj Ukrajini u vrijednosti od 400.000 eura 

Donacija je realizovana na osnovu odluke Vlade Crne Gore, a u skladu sa iskazanim potrebama ukrajinske strane.U koordinaciji sa drugim evropskim partnerima i NATO saveznicima, Vlada Crne Gore i Ministarstvo odbrane nastaviće da podržavaju Ukrajinu u njenim naporima da uspješno odgovori svim izazovima sa kojima je suočena usljed ruske vojne agresije“, piše u saopštenju. 

IN4S je ovu informaciju preradio u poznatom maniru, tvrdeći kako se „Konjević svrstao na stranu pokreta Azov“ pa je iz tog razloga upućena pomoć, a istovremeno su „zanemarene istorijske veze Crne Gore i Rusije“ 

Ne vodeći računa o značaju istorijskih veza Crne Gore i Rusije, Konjević se svrstao uz neonacističke formacije Azov i Desni sektor, upućujući „braniteljima“ čeličane Azovstalj i ostalim uzaludnicima vojnu i humanitarnu donaciju u iznosu od 400.000 evra.Kako se navodi u saopštenju, donacija je realizovana na osnovu odluke Vlade Crne Gore, a u skladu sa „iskazanim potrebama ukrajinske strane“. Prosto je nevjerovatno – i u tehničkom smislu, ne samo u metafizičkom, da Crna Gora upućuje bilo kome, a kamoli Ukrajini, vojnu opremu shodnoiskazanim potrebama“, konstatuje IN4S u članku.  

Bataljon Azov bio je u centru pažnje i prije ruske agresije na Ukrajinu dok je od početka rata još više u centru propagandnog rata.  

On je osnovan 2014. i nije tajna da su ga osnovali ekstremni desničari. Prvi put se za Azov moglo čuti 2014. Kada su se borili protiv proruskih separatista na istoku Ukrajine. U međuvremenu je ovaj bataljon integrisan u ukrajinsku nacionalnu gardu koja je pod komandom Ministarstva unutrašnjih poslova. Jedna od stvari (pored ideološke orijentacije) zbog kojih je Azov sporan je i obilježje koje podsjeća na simbole SS jedinica u nacističkoj Njemačkoj. 

Ipak, u kratkom saopštenju objavljenom na sajtu Ministarstva odbrane, jednostavno se navodi da je upućena vojna i humanitarna pomoć Ukrajini, nigdje se ne pominje Azov. Pomoć Ukrajini, kroz oružje, novac i druge vidove donacija šalje veliki broj država, poput Francuske, Amerike, Velike Britanije… 

Kako je portal IN4S  samoincijativno, bez činjenica, zaključio da postoiji korelacija između Vladine odluke o upućivanju pomoći Ukrajini sa formacijom Azov, da se Konjević “svrstao uz neonacističke formacije”, ovu objavu ocjenjujemo kao pristrasno izvještavanje.  

Ocjenu “Pristrasno izvještavanje” dobija medijski izvještaj za koji se može jasno utvrditi da favorizuje činjenice, stavove i zaključke koji odgovaraju određenom narativu, često ne poštujući pravilo kontaktiranja druge strane kada se radi o tvrdnjama koje su štetne po nečiji ugled, ili koje određene aktera prikazuju u negativnom svjetlu. Jedan od oblika pristrasnog izvještavanja je i selektivno prikazivanje činjenica, gdje se ističu činjenice koje idu u prilog određenoj tezi, dok se činjenice koje je ne potvrđuju tendenciozno izostavljaju. Ovakve medijske izvještaje uglavnom prati i vrlo emocionalan način pisanja. Oni mogu i ne moraju biti netačni, ali po pravilu ne prikazuju cijelu sliku i sve strane priče, već predstavljaju samo one činjenice koje odgovaraju preferiranom narativu. 

In this article