Portal IN4s.net je 31.oktobra objavio tekst pod naslovom “Ivan Vuković dužan da provjeri dokument od 5. februara 1944. godine”.
Odbornici DPS i njihova dva saradnika iz tobož opozicione URE juče su usvojili odluku u podgoričkom parlamentu o podizanju spomenika Josipu Brozu Titu. Za dobar dio javnosti i stanovnika Glavnoga grada i Crne Gore to je sulud potez i neshvatljivo je da neko želi da podiže spomenik čovjeku koji je savezničkoj avijaciji određivao mete koje će oni tokom proljeća 1944. godine bombardovati u Srbiji i Crnoj Gori.
IN4s.net objavljuje dokument iz februara 1944. godine u kome Vrhovni štab upućuje savezničkog oficira za vezu u Glavni štab Narodnooslobodilačke vojske (NOV) i partizanskih odreda (PO) Srbije sa zadatkom da koordinira obavještajne i vazdušne akcije Saveznika sa ovim glavnim štabom. U tekstu se dalje navodi da saveznička komanda predlaže, a Vrhovni štab NOV i PO odlučuje da li će neki cilj biti bombardovan.
U objavljenom dokumentu se ni na jednom mjestu ne pominje Crna Gora ili Podgorica kako to IN4s.net želi predstaviti čitaocima.
Iz dokumenta je potpuno jasno da se ova odluka odnosi na potencijalne ciljeve savezničkih vazdušnih snaga u Srbiji.
Nije potrebna neka detaljnija analiza za ocjenu ovog teksta, dovoljno je pažljivo pročitati njegov sadržaj i sadržaj dokumenta na koji se IN4s.net poziva i napraviti jednostavno upoređivanje činjenica.
Ipak, ovaj tekst jeste zanimljiv i za detaljniju analizu, jer on predstavlja, davno započeti, nastavak stvaranja stereotipa, narativa i teorije zavjere senzacionalističkih i revizionističkih istoričara i njima bliskih medija.
Taj narativ bi u najkraćem glasio: Zapadni Saveznici i Vrhovni štab NOV i PO su naređivali bombardovanje ciljeva isključivo u Srbiji i Crnoj Gori sa ciljem da unište biološku supstancu pravoslavnog življa. Ovo bombardovanje je bilo bespotrebno i dešavalo se iz političkih, a ne vojnih razloga.
Na sličan način o ovoj temi pišu i mediji u Srbiji još od 2014. godine.
IN4S.net ovom objavom zapravo pokušava nanovo afirmisati priču objavljenu u na portalu Novosti.rs u tekstu koji ima slične tendencije – “Saveznici nas bombardovali na Titov zahtjev“.
Smatrali smo da je, zbog edukacije čitalaca Raskrinkavanje.me, jako važno detaljnije analizirati ovaj narativ i provjeriti njegovu osnovanost.
Naime, intenzivnije savezničko bombardovanje Jugoslavije se dešava od sredine 1943. do kraja 1944. godine. U toku tog perioda zaista jesu bombardovani mnogi gradovi u Srbiji (Beograd, Niš, Leskovac Pančevo…) i Crnoj Gori (Podgorica, Nikšić, Bijelo Polje, Cetinje…) koji su doživjeli značajna materijalna razaranja i civilne žrtve.
Međutim, bombardovanje se dešava i u ostalim krajevima Jugoslavije pa su, višestruke napade, civilne žrtve doživjeli i Maribor, Zagreb, Split, Sarajevo, Dubrovnik, Banja Luka, Osijek, Zadar, Šibenik, Slavonski Brod i mnogi drugi jugoslovenski gradovi.
Nije sporno da su vojne, (uključujući i vazdušne) akcije, dogovarane i koordinirane između NOV i PO i Saveznika. One su predstavljale dio širih strateških vojnih operacija protiv Sila osovine, u više država pa i u Jugoslaviji, koja je tada bila područje od velikog vojnog značaja. Bombardovane su jedinice okupatora i njihovih pomagača, fabrike, komunikacije i sve ono što smanjivalo borbenu moć ovih formacija.
Zahtjevi za akcije su dolazili od jedinica na terenu, a Vrhovni štab ih je koordinirao sa Saveznicima. O ovome postoji veliki broj istorijskih dokumenata.
Kada govorimo o Crnoj Gori, kako je funkcionisala komunikacija vezana za bombardovanje uporišta okupatora i njihovih pomagača možemo vidjeti iz dokumenta (april 1944.) u kome II korpus NOV i PO traži bombardovanje Bijelog Polja, Podgorice i Sjenice. Dakle, to ne radi Vrhovni štab ili Josip Broz Tito, već jedinice koje su na terenu.
Takođe, pisana komunikacija iz tog vremena nedvosmisleno potvrđuje da je namjera ovih akcija uništenje okupatora, kolaboracionista i njihovih vojnih resursa, a ne civilnog stanovništva. (Zbornik dokumenata NOB, knjiga 12)
Pored ovoga, revizionistima i pobornicima ove teorije zavjere nikako ne ide u prilog postojanje 36 depeša (1942-44.) u kojima Jugoslovenska vlada u izbjeglištvu odnosno njen ministar Vojske Dragoljub Mihailović izričito traži bombardovanje sljedećih gradova: Maribora, Celja, Metkovića, Omiša, Mostara, Ljubuškog, Bihaća, Knina, Podgorice, Gračaca, Benkovca, Šibenika i Zadra, Sinja, Drniša, Bora, Beograda, Trepče, Paraćina, Jagodine, Niša…
Pored navedenih gradova Mihailović traži i bombardovanje Zagreba, Budimpešte i Sofije kao odmazdu za zločine počinjene u Jugoslaviji. Više na: http://www.znaci.net/00002/324.pdf
Dakle, Dragoljub Mihailović traži bombardovanje ovih gradova značajno prije nego što je ostvaren stalan i direktan kontakt NOV sa Saveznicima, kroz dolazak vojnih misija u proljeće 1943. godine. Jednostavnim upoređivanjem istorijski utvrđenih događaja, lako je utvrditi da je bombardovana velika većina gradova za koje je Saveznicima zahtjev uputio ministar Mihailović.
Pobornicima ove zavjere ne smeta kad bombardovanje traži Vlada u Londonu ali im smeta kad to traže partizanske jedinice.
Na kraju, radi potpunog razumijevanja istorijskog konteksta dajemo objavu radija Slobodna Jugoslavija iz aprila 1944. koja može služiti kao ilustracija odnosa NOP prema civilima koji žive u mjestima koja su na udaru savezničke avijacije:
“Počev od danas, biće sve jači napadi naših Saveznika. Zbog toga opominjemo stanovništvo gradova i mjesta gdje Njemci i Četnici imaju svoje baze – odmah napustite ta mjesta! Treba smjesta napustiti sva preduzeća, fabrike a naročito željezničke pruge.” (Zbornik dokumenata NOB, knjiga 12)
Imajući u vidu navedeno tekst objavljen na IN4S ocjenjujemo kao manipulaciju činjenicama i teoriju zavjere.
Ovaj tekst koristi poznate i tačne činjenice, ali ih interpretira na obmanjujući način. Takođe, u njemu se daje neistinit ili neprovjerljiv opis neke pojave, događaja ili osobe, predstavljajući ih kao dio ili rezultat skrivenog plana (“zavjere”).
(Raskrinkavanje.me, Dragan Koprivica)
IN4s: Manipulisanje činjenicama,Teorija zavjere
