Neočekivani kraj petogodišnjeg mandata premijerke Novog Zelanda Džasinde Ardern poslužio je teoretičarima zavjere kao prilika da produže svoj spisak krivaca za globalne probleme, među kojima su odavno Bil Gejts ili Klaus Švab.
Najava ostavke novozelandske premijerske ispraćena je raznim reakcijama na Facebooku, a u jednoj od objava se navodi:
“Tražiće se za svakog umešanog suđenje za zločine protiv čovečanstva! Doći će vreme kad će se sve čuti i videti. I biti kristalno jasno. Pacovi napustaju brod koji tone. Klaus Svabov lider Konjski Osmeh Jacina Ardern (koji se pretstavlja kao liderka kao i vecina njegovih nastranih pulena) podnosi ostavku, a narod trazi sudjenje za zlocine protiv covecanstva.”
Navodno suđenje za zločine protiv čovječanstva vjerovatno je inspirisano dijelom teksta portala Srbin.info koji prati ovu objave na Facebooku:
“Potrebno je podsetiti da je Ardern bila jedna o prvih lidera koja je uvela brutalne KOVID mere u svojoj zemlji u kojoj je uvedena prisilna vakcinacija i gde su sva ljudska prava bila skrajnuta.”
Na Novom Zelandu nikada nije postojala mjera “prinudne vakcinacije”. Vakcinacija je kao obavezna uvedena u oktobru 2021. za određene kategorije stanovništva, među kojima su bili nastavnici ili zdravstveni radnici, koji su zbog prirode posla bili u kontaktu sa velikim brojem ljudi. Čak je i tada na Novom Zelandu broj vakcinisanih bio visok, sa gotovo 90% stanovnika vakcinisanih prvom dozom i više od 70% potpuno vakcinisanih. Brz odgovor Novog Zelanda na pandemiju i pravila o ponašanju ili, kako ovo dezinformatori nazivaju, “brutalne COVID mjere”, dovele su do toga da je ova zemlja bila bez zaraženih do kraja 2021. godine.
Ardern je tokom svog mandata prepoznata kao liderka koju simpatiše međunarodna zajednica zbog empatičnog pristupa u rukovođenju i postupaka tokom kritičnih situacija na Novom Zelandu, pa je i širom svijeta dobila status gotovo slavne osobe, uz “titulu” nove političke ikone. Ipak, popularnost njene Laburističke stranke je, prema anketama, pala zbog ekonomskih problema i porasta kriminala, i to najniže od njenog stupanja na funkciju. S druge strane, Ardern je ipak zadržala ličnu popularnost i ostala najpopularniji izbor za premijera zemlje. Kako je rekla prilikom najave ostavke, ovakvi rezultati nijesu uticali na njenu odluku.
Ova 42-godišnjakinja, koja je vodila zemlju kroz prirodne katastrofe, pandemiju korona virusa i najgori teroristički napad, rekla je da više nema “dovoljno energije”.
“Ja sam čovjek. Dajemo koliko možemo, dokle god možemo, a onda dođe vrijeme da odemo. Za mene je došlo to vrijeme”, rekla je ona na sastanku članova svoje Laburističke partije, prenijeli su mediji.
Popularna među dezinformatorima
Ardern je tokom svog mandata bila veoma popularna i među dezinformatorima, pa su, na primjer, njeni javni nastupi bili povod da joj se pripiše zagovaranje slobode govora, iako je ona zapravo zagovarala – borbu protiv dezinformacija.
Nijesu joj oprostili ni što je dio mladih globalnih lidera Svjetskog ekonomskog foruma, koji je među teoretičarima zavjere poznatiji kao ozloglašena organizacija odgovorna za brojne globalne probleme, koja propagira pedofiliju, čije skupove obezbjeđuje hiljade vojnika ili koja zabranjuje vakcinisanim pilotima da zbog bezbjednosnog rizika prevoze članove te organizacije… Njegov osnivač Klaus Švab bio je često na meti različitih lažnih vijesti i dezinformacija, počev od toga da zagovara smanjenje ljudske populacije, ili da je uhapšen u Švajcarskoj, do onih da se u javnosti pojavljuje obnažen.
Naravno, ispostaviće se da je sve navedeno dezinformacije i lažne vijesti.
Zbog iznošenja netačnih i neutemeljenih tvrdnji da je bivša novozelandska premijerka počinila zločine protiv čovječnosti, te da će joj se zbog toga navodno suditi objavu sa Facebooka ocjenjujemo kao teoriju zavjere.
Tu ocjenu dobija medijski izvještaj koji daje neistinit ili neprovjerljiv opis neke pojave, događaja ili osobe, predstavljajući ih kao dio ili rezultat skrivenog plana (“zavjere”). Za ovakve sadržaje karakteristično je da iznose niz tvrdnji, predstavljenih kao činjenice, između kojih se utvrđuju uzročno-posljedične veze, bez nuđenja bilo kakvih kredibilnih dokaza.
