Građani Podgorice u nedjelju će birati lokalnu vlast, partijske i medijske aktivnosti su na vrhuncu, što, iz prethodnog iskusktva Raskrinkavnja znači da je na vrhuncu i dezinformisanje građana.
Napadi dezinformacijama se ređaju iz dana u dan, na meti je bio poslanik DPS-a Andrija Nikolić, poslanik GP URA Miloš Konatar i sportski novinar Nebojša Šofranac, zatim predsjednik Crne Gore Jakov Milatović koji sa predsjedničke funkcije predvodi izbornu listu „Jakov Milatović – za bolju Podgoricu“, te kandidatkinja upravo te liste Nađa Ljiljanić.
Sada je na red došao ministar-nosilac liste Saša Mujović. Portal 24kroz7, koji prenosi međusobne napade učesnika izbora, osim kada se radi o napadima na jednu izbornu listu, objavio je tekst naslovljen:
„Mujović konačno skupio hrabrost i potvrdio da je dobio stan: Platio ga je 10.200e!“
Sva priča o Mujovićevom stanu počela je nakon što je bivši premijer i predsjednik URA Dritan Abazović sa predizbornog skupa u Maslinama pitao Mujovića da li je uzeo stan od Demokratske partije socijalista (DPS).
Portal 24kroz7 se samo nadovezao na Abazovića i u lidu teksta naveo:
„Kandidat koalicije PES-Demokrate Saša Mujović odgovorio je potvrdno na pitanje koje mu je javno postavio lider URE Dritan Abazović da li je dobio stan od DPS“.
U tekstu ovog portala nalazi se i video koji demantuje lid članka. U videu, izvučenom iz debate na Prva TV, čujemo Mujovića kako govori da je dobio stan od Univerziteta Crne Gore, ne odgovrajući, kako tvrdi portal 24kroz7, potvrdno na pitanje da li je dobio stan od DPS-a.
„Evo i za stan da pokažemo. Stan, odnosno garsonjera od 34 kvadrata, dobio sam od Univerziteta Crne Gore, 2011. godine pod povoljnim uslovima. A što to znači? Dobio sam obavezu da platim trećinu stana i platio sam ga 10.200 eura a ostatak moje obaveze bio je da narednih 10 godina provedem u svojstvu profesora na Univerzitetu Crne Gore“ rekao je Mujović pokazujući ugovor za stan koji potvrđuje to što je izgovorio u debati.
Štaviše, portal 24kroz7 dodaje da je Mujović rekao da je stan dobio od Univerziteta, ali daje sebi slobodu da konstatuje da je to „nevažna činjenica“, pravdajući se time da je potpredsjednik DPS-a Jevto Eraković govorio da stan nije dobio od DPS-a već od Vlade Crne Gore.
Ono što je Mujović rekao tokom debate propisano je Pravilnikom o rješavanju stambenih potreba kadrova na Univerzitetu Crne Gore iz 2009. godine.
U ovom dokumentu se navodi da Zaposleni (kadar) sa punim radnim vremenom na Univerzitetu ima pravo na rješavanje stambene potrebe ukoliko on i/ili njegov član porodičnog domaćinstva: – nema stan, odnosno stambenu zgradu u svojini, susvojini ili zajedničkoj svojini, u mjestu prebivališta ili na udaljenosti manjoj od 40 km od sjedišta jedinice Univerziteta u kojoj je zaposlen;
„Nema stan, stambenu zgradu ili drugi dio u stambenoj zgradi u svojini, susvojini ili zajedničkoj svojini, ili stanarsko pravo na njemu, odgovarajuće stambene površine u mjestu prebivališta ili na udaljenosti manjoj od 40 km od sjedišta jedinice Univerziteta u kojoj je zaposlen. Član porodičnog domaćinstva, u slučaju smrti zaposlenog koji je podnio zahtjev po raspisanom oglasu, ima pravo na rješavanje stambene potrebe. U svim slučajevima propisanim ovim članom, zaposleni (kadar) ima pravo na rješavanje stambene potrebe, pod uslovom da se u ugovoru o kupoprodaji stana, odnosno ugovoru o dodjeli kredita za kupovinu stana, sačinjenim po osnovu konačne odluke o rješavanju stambene potrebe, saglasi da na Univerzitetu ostane u radnom odnosu, sa punim radnim vremenom, najmanje još 10 godina, odnosno do ostvarivanja prava na penziju po sili zakona“, navodi se u Pravilniku.
Takođe, u članu 22 ovog dokumenta navodi se da zaposleni na UCG mogu da rješavaju svoje stambene potrebe i kupovinom stana pod povoljnim uslovima.
„Rok otplate dužne cijene i visinu sopstvenog učešća određuje Upravni odbor Univerziteta, u skladu sa Planom rješavanja stambenih potreba. Visina sopstvenog učešća ne može biti manja od 25% od tržišne vrijednosti stana. U slučaju razmjene stanova, visina sopstvenog učešća ne može biti manja od 25% od razlike tržišnih vrijednosti dobijenog i vraćenog stana. U slučaju raskida radnog odnosa sa Univerzitetom, ili ako sticalac prava susvojine na stanu ne čuva stan kako treba, ako ga upotrebljava protivno ugovoru i zakonu, ili ga daje drugom na upotrebu (nenamjensko korišćenje stana), prije isteka roka od 10 godina od zaključenja ugovora o prodaji/dodjeli stana od Univerziteta, zaposleni-kupac ili neko treći, obavezan je da naknadi Univerzitetu tržišnu vrijednost stana ili dijela stana, nakon obračunate razlike sopstvenog učešća, odnosno Univerzitet je obavezan da kupcu naknadi njegovo učešće u susvojini, a ako to nije moguće da stan proda na tržištu i sredstva opredjeli srazmjerno učešću u susvojini“, kaže se u članu 26. Pravilnika.
Mujović je stan, kako je rekao, dobio 2011, godine. Tada je bio aktivan konkurs UNISTAN II, raspisan 2010. Veliki broj saradnika u nastavi i profesora tada je kupio stanove po povoljnim usovima u zgradi u City kvartu, sada poznatoj kao “Profesorska”, a čitav proces pratile su i određene kontroverze.
Mujović je za Raskrinkavanje potvrdio da je kupio stan po povoljnim uslovima upravo na tom konkursu.
“Kupio sam garsonjeru, platio je 10.200 eura i za to podigao kredit tada kod Montenegrobanke koji sam vraćao pet godina po 212 eura mjesečno”, rekao je Mujović ističući da su tvrdnje da je dobio stan od DPS-a i to priznao u debati “monstruozne lažne vijesti”.
Ono što jeste činjenica je da je u doba masovne dodjele stanova po povoljnim i drugačijim uslovima DPS bio na vlasti, ali je činjenica i da je veliki broj profesora kupio stanove, uključujući i one koji imaju ili su imali politički angažman u opoziciji, poput Tatjane Bečanović, Branke Bošnjak, Rajke Glušice…
Konkursu UNISTAN II prethodio je onaj iz 2006. kada je takođe veliki broj univerzitetskih profesora i saradnika kupio stanove po povoljnim uslovima.
S obzirom na sve navedeno, a naročito na činjenicu da Mujović nije, kako tvrdi portal 24kroz7, priznao da je dobio stan od DPS-a, ova objava dobija ocjenu dezinformacija.
Ocjenu “Dezinformacija” dobija medijski izvještaj koji u sebi sadrži “miks” činjenica i netačnog ili poluistinitog sadržaja. U ovakvim slučajevima, mediji ne moraju nužno biti svjesni netačnih informacija koje su objavljene zajedno sa istinitim. Takođe, ovom ocjenom biće tretirani i izvještaji koji imaju lažne atribucije ili naslove koji ne oslikavaju tekst u smislu tačnosti informacija.
