Odavno uvriježeni narativ među dezinformatorima je da će nas neko ili nešto sve staviti pod istu kapu, kontrolisati i da će to biti kraj ljudskih prava i sloboda. Uglavnom se za takvu priču vezuje prvi čovjek Svjetskog ekonomskog foruma, Klaus Švab, nerijetko Bil Gejts, Soroš i ostali “dežurni krivci”.
Nova/stara teorija poziva se na navodni dokument Ujedinjenih nacija, pod nazivom “Novi svjetski poredak UN Agenda 21/2030 ciljevi misije”. Među “ciljevima” se, između ostalog navode:
- Jedna svjetska vlada
- Kraj nacionalnog suvereniteta
- Depopulacija/kontrola policije
- Obavezna vakcinacija
- Mikročipovano društvo
- Vladin odgoj djece itd.
Jedan takav post ponovo se pojavio na društvenim mrežama, a ispraćen je komentarom:
Agenda 21/2030 UN MISIJE POSLUŠAJTE I PODELITE PREVEDENO SA NJIHOVOG SAJTA UN?
Ova teorija popularna je još od 2015, a Guardian je tada pisao: “Teoretičari tvrde da je Agenda 21, 23 godine stara neobavezujuća rezolucija UN-a koja predlaže načine za vlade i nevladine organizacije da promovišu održivi razvoj, oslonac u zavjeri da se čovječanstvo potčini eko-totalitarnom režimu…”
Naravno, takav dokument ne postoji, a time su se bavili mediji i fekt-čekeri širom svijeta.
Povod za ovu teoriju zavjere vjerovatno je Agenda 21, koju su UN predstavile 1992. u Riju, kao i 2030 Agenda. Među ciljevima za koje se UN zalažu navodi se i:
“U ovim ciljevima postavljamo izuzetno ambicioznu i transformacionu viziju. Zamišljamo svijet bez siromaštva, gladi, bolesti i oskudice, gde cijeli život može da napreduje. Zamišljamo svijet bez straha i nasilja…”
S obzirom na to da niko na svijetu godinama nije uspio da dokaže da UN rade na ostvarivanju diskutabilnih ciljeva, te da su oni sami po sebi poprilično neostvarivi, ova objava dobija ocjenu – teorija zavjere.
Ocjenu “Teorija zavjere” dobija medijski izvještaj koji daje neistinit ili neprovjerljiv opis neke pojave, događaja ili osobe, predstavljajući ih kao dio ili rezultat skrivenog plana (“zavjere”). Za ovakve sadržaje karakteristično je da iznose niz tvrdnji, predstavljenih kao činjenice, između kojih se utvrđuju uzročno-posljedične veze, bez nuđenja bilo kakvih kredibilnih dokaza.
