Josip Broz Tito vječita je tema rasprava i diskusija, ali i revizionizma i dezinformacija. I ovoga puta, popularnom revizionističkom tvrdnjom koja se često ponavlja, Tito se pokušava predstaviti kao neko ko je bio, u najmanju ruku, indiferentan kada je u pitanju logor u Jasenovcu u kojem su počinjeni neopisivi zločini tokom Drugog svjetskog rata.
„TITO NIKADA NIJE ODAO POČAST ŽRTVAMA IZ JASENOVCA: Poznato zašto Josip Broz nikad nije posetio opaki logor smrti“, naslov je portala Nacionalist.
„Josip Broz Tito zvanično nikada nije odao poštu žrtvama logora smrti Jasenovac niti je prisustvovao bilo kojoj javnoj manifestaciji održanoj na tom stratištu. U eri njegove vladavine, stradanje u NDH nije prikrivano, ali je u duhu tadašnje politike „bratstva i jedinstva“ nacionalno određenje žrtava i zločinaca sistemski izbegavano. To je dovelo do svojevrsnog jugoslovenskog fenomena javnog sećanja na zločine, koji je, paradoksalno, podrazumevao zaborav njegovih ključnih okolnosti, uzroka i posledica. Analize relacija komunističkih vlasti i ustaških zločina obično u središte stavljaju Titov odnos prema logoru smrti kraj Save. Istoričari uglavnom spekulišu da je Broz dva puta dolazio u Jasenovac, ali pijetet i poštu ubijenim Srbima, Jevrejima, Romima i hrvatskim antifašistima javno nikada nije odao. Ne postoji nijedna Brozova fotografija iz Jasenovca, niti je iko video da je tamo položio makar buket cveća“, kaže se i njihovom tekstu.
Ipak, činjenice i istorijski zapisi nam govore drugo. Tito, kako se i govori u tekstu, ali uz ogradu da su u pitanju spekulacije, jeste dva puta bio u Jasenovcu.
„Prvi put već u ljeto 1945, odmah nakon oslobođenja, dok na tom mjestu nije bilo ničega osim ruševina (ustaše su prije svog bekstva skrivajući tragove svojih neljudskih zločina srušili gotovo sve logorske zgrade i barake) čije je raščišćavanje trajalo i u vreme Titove posjete. Tito se na tim ruševinama poklonio sjenima svih žrtava, pa naravno i srpskih. Sa Titom Jasenovac je posjetio i tada prvi čovek hrvatske Ozne Ivan Stevo Krajačić“ objašnjava Zlatoje Martinov, član Predsjedništva Saveza antifašista Srbije.
„Drugi put je Tito u Jasenovcu bio u maju 1975. godine u povodu tridesetogodišnjice pobjede nad fašizmom, kada su sa njim logor posjetili Edvard Kardelj, Miloš Minić i dr Dušan Dragosavac. O ovome je u svojim sjećanjima pisao upravo Dušan Dragosavac. Posjeta nije bila javna, samo iz jednog razloga, veli Dragosavac: „Iako drug Tito lično nije imao ništa protiv da se medijski njegova posjeta proprati, mi iz rukovodstva CK SK Hrvatske nismo željeli da se Titu eventualno postavljaju pitanja o broju žrtva u Jasenovcu, ne samo srpskih nego svih, i romskih i jevrejskih i žrtava Hrvata komunista, jer taj broj do tada nije bio utvrđen, pa bi svaka brojka bila obično licitiranje.“ (Ovi podaci se mogu naći u knjizi memoara Dušana Dragosavca „Poruke i sjećanja“, Globus, Zagreb 1985).“, dodaje Martinov u svom tekstu.
Istoričar Dejan Ristić takođe je potvrdio da je Tito dva puta bio u Jasenovcu i da su priče o tome da ga nikada nije posjetio jedna od najvećih zabluda.
“Nakon velikog stradanja u Drugom svjetskom ratu, narodi koji su činili Jugoslaviju su i pored nekih zvjerstava koja su se dogodila, odlučili da pokušaju iz početka. Za to je bilo potrebno istaći ideju bratstva i jedinstva i oslobodilački karakter Drugog svjetskog rata. Shodno tome, najprije se pristupa obilježavanju bojišta i organizovanoj javnoj memorijalizaciji ratnika. Tako su izgledale poslijeratne godine i tek onda kada i u ostatku Evrope počinju da se obilježavaju stratišta nedužnih. Čekalo se jer je bilo psihološki neophodno da se savlada jedna takva trauma. Prvo da se sazna šta se zapravo događalo u logorima, a zatim i da se trauma prevlada. Da je Tito imao bilo šta protiv, u tom trenutku kada je bio najjači, ne bi dozvolio da se bilo šta radi. Država je memorijalizovala Jasenovac, država ga je i podigla i ta prva postavka je bila odlična”, objasnio je istoričar Dejan Ristić za Nedeljnik.
Dakle, Josip Broz Tito je dva puta bio u Jasenovcu, iako je tačno da ne postoji fotografija iz tih posjeta, ali postoje istorijski zapisi koji to potvrđuju.
Ovu objavu ocijenili smo kao istorijski revizionizam.
Ocjenu ‘’Istorijski revizionizam’’ dobija medijski izvještaj koji sadrži svjesno, namjerno i netačno interpretiranje ili falsifikovanje istorijskih činjenica utvrđenih kroz relevantna naučna istraživanja.
Takođe, objavu smo ocijenili kao dezinformaciju.
Ocjenu “Dezinformacija” dobija medijski izvještaj koji u sebi sadrži “miks” činjenica i netačnog ili poluistinitog sadržaja. U ovakvim slučajevima, mediji ne moraju nužno biti svjesni netačnih informacija koje su objavljene zajedno sa istinitim. Takođe, ovom ocjenom biće tretirani i izvještaji koji imaju lažne atribucije ili naslove koji ne oslikavaju tekst u smislu tačnosti informacija.
